Stepy...jamesporckie :-)

Dzisiaj krótko, nostalgicznie bo tak mi się mój ocean skojarzył :-)

Czujecie tę tęsknotę? Romantyczną?

Stepy Akermańskie

 

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,

 

Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,

 

Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.

 

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;

 

Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;

 

Tam z dala błyszczy obłok - tam jutrzenka wschodzi;

 

To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

 

Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,

 

Których by nie dościgły źrenice sokoła;

 

Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,

 

Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.

 

W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie,

 

Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.